№ 11 (146) Ноябрь 2009 года.

Армяно-турецкое перемирие базируется на солидной основе

Просмотров: 6867

Подписание двух протоколов «О развитии двусторонних отношений» и «Об установлении дипломатических отношений» дипломатическими представителями Армении и Турции перевели процесс примирения между двумя соседними государствами в качественно иное состояние. До 10 октября этот процесс оставался в рамках деклараций и обещаний. Спору нет, тексты двух документов, подписанных в швейцарском Цюрихе, были парафированы, опубликованы и интенсивно обсуждались экспертными и политическими сообществами двух стран. Однако до цюрихской церемонии они не имели юридически обязывающего характера.

Конечно, без ратификации протоколов парламентами Армении и Турции вся программа действий, предусмотренная ими, не будет выполняться. Тем не менее, преодолен некий политический Рубикон. Два министра иностранных дел своими подписями скрепили не просто намерения преодолеть историческую вражду (которой не один год и даже не одно десятилетие). Они подписались под вполне конкретной системой мер.

В протоколе «О развитии двусторонних отношений» (назовем его для удобства первым протоколом) главный пункт – это пункт под номером один, в котором стороны после стандартных дипломатических реверансов «договорились открыть общую границу в течение двух месяцев после вступления в силу данного протокола». Этот пункт (если таковой будет реализован), без всякого преувеличения, создаст новую реальность на Южном Кавказе. Армения откроет третье окно в мир. Не факт, что армянский бизнес выиграет от этого (кстати сказать, это тоже важный факт, хотя и не слишком активно обсуждаемый), но в политическом смысле Армения может в этом случае оторвать процесс замирения с Турцией от нагорно-карабахского конфликта, что является серьезным вызовом для Азербайджана. Для России же встает вопрос о ее военном присутствии в Армении. Ведь если граница открыта и угрозы войны нет, а отношения развиваются, вопрос о военной базе в Гюмри возникнет рано или поздно. В случае же ухода российских военных (и пограничников) из Армении Россия будет присутствовать в военном формате на Южном Кавказе в бывших грузинских автономиях, поскольку в Азербайджане остается только Габалинская РЛС. Объект важный, но в новых условиях (РЛС в Армавире) уже не жизненно важный. Таким образом, после признания абхазской и юго-осетинской независимости со стороны России в августе прошлого года открытие 350-километровой сухопутной армяно-турецкой границы станет вторым (по порядку, но не по важности) значимым изменением статус-кво на Большом Кавказе, сложившегося после распада Советского Союза.

Но насколько необратим процесс, активизированный в Цюрихе? Какие политические ухабы на пути к миру могут пройти два соседних государства? С одной стороны, примирению между Турцией и Арменией нет рациональной альтернативы. Значительная сухопутная граница открывает возможности для взаимовыгодного партнерства. Для Армении, не имеющей выходов к морям, блокированной со стороны Азербайджана и не граничащей непосредственно со своим стратегическим союзником Россией, свободные транспортные связи с Турцией потенциально означают выход в Средиземное море, а значит, в Европу.

По своей значимости это намного более важно, чем участие в виртуальном «Восточном партнерстве» ЕС или проекте «Европейское добрососедство». Для Турции же примирение с Арменией - это выход за рамки «старшего брата» (и чего греха таить, заложника) Азербайджана и начало освоения всего Кавказского региона. И здесь к Турции есть очень разнонаправленный интерес. Ее присутствие сегодня позитивно воспринимается и Москвой, и Тбилиси, и Сухуми.

Однако, с другой стороны, над двусторонними отношениями незримо витает прошлое: многовековое нахождение Западной Армении в составе Оттоманской империи, где армяне подвергались разносторонней дискриминации, негативная историческая память (у армян о геноциде 1915 года, а у турок об армянской революционности и террористической активности). Наверное, с прошлым было бы проще расставаться, если бы не его актуализация в условиях распада CССР и формирования на его обломках новых наций-государств. Все дело в том, что в период военной фазы нагорно-карабахского конфликта Турция однозначно встала на сторону Азербайджана и помогала ему (правда, в отличие от событий 19181920 гг., в большей степени политическими, а не военными средствами).

А потому противоречие между объективной необходимостью примирения и сотрудничества и грузом прошлого (актуализируемого современной геополитикой) стало главным фактором в развитии армяно-турецких отношений в постсоветский период. Изображать взаимоотношения Анкары и Еревана исключительно как беспросветную конфронтацию было бы неверно. Иначе появление цюрихских Протоколов было бы невозможно. Между тем, для подписания этих документов существовали самые разнообразные предпосылки. Политики и дипломаты двух стран не раз после распада Советского Союза прощупывали возможности для улучшения отношений. Например, Турция уже 16 декабря 1991 года признала независимость Армении без предварительных условий. В то же самое время лидеры новой независимой Армении еще до беловежских соглашений озвучили новые подходы к политике на турецком направлении (отличные от доминирующих взглядов диаспоры, которая в значительной мере определяла понимание этого вопроса). В 1989 году будущий президент Левон Тер-Петросян говорил о пантюркизме как о «перевернутой странице в истории Турции». Уже став главой Армянского государства, Тер-Петросян в 1992 году встречался с тогдашним главой турецкого правительства Сулейманом Демирелем. В августе 1992 года Ереван посещала делегация Турции во главе с послом по особым поручениям Унаном. И даже после того, как в ходе карабахской войны Турция блокировала сухопутную границу с Арменией, армяно-турецкие контакты не прекратились (включая и визиты высокопоставленных чиновников и политиков, например визит Бабкена Араркцяна в Турцию осенью 1995 года). Начиная с 1996 года действует воздушное сообщение Ереван-Стамбул и Ереван-Анталья. Автобусные маршруты и экономические контакты через третьи страны (Грузию и другие) также объективно работали на тот результат, который достигнут 10 октября нынешнего года. По словам руководителя Турецко-Армянского Совета по развитию бизнеса Каана Сояка, объем товарооборота между двумя странами (с учетом целого ряда описанных выше особенностей) составляет 100-120 млн долларов США. И он имеет тенденцию к увеличению.

Таким образом, представлять сегодняшнюю политику Сержа Саргсяна и Абдуллы Гюля как политическую сенсацию было бы неверно. Интенсификация процесса примирения базируется на солидной основе. И основа эта - не абстрактная любовь к миру, а прагматическое стремление разрешить существующие кризисные ситуации и проблемные вопросы. Для Армении - это, в первую очередь, региональная изоляция и необходимость отодвинуть Турцию от Азербайджана, а для Турецкой Республики - «обнулить» конфронтационные отношения с соседями (что удалось за последние пять лет во взаимоотношениях с Сирией) и максимально приблизиться к ЕС . И сегодняшняя критика Протоколов и внутри Армении, и внутри Турции часто ведется теми людьми, кто в начале – середине 1990-х гг. призывал к миру и достижению компромиссов. Впрочем, такое поведение понятно и объяснимо. В борьбе за власть «патриотический ресурс» традиционно был самым мощным оружием. Однако интересно заметить, что даже критики нынешней версии примирения (за исключением крайних националистов) не отрицают саму необходимость улучшения двусторонних отношений (а в перспективе – выстраивания взаимовыгодного партнерства).

Естественно, идеализировать нынешний процесс примирения не следует. И было бы крайним упрощенчеством записывать критиков подписанных в Цюрихе документов в число врагов прогресса и обскуранты. За их представлениями есть и свои вполне рациональные аргументы. Каждая из сторон видит в Протоколах уступки своим визави. Для многих турецких экспертов и политиков отсутствие в текстах документов Карабаха и Азербайджана неприемлемо (и за этим многолетнее представление о тюркской солидарности). Для их армянских оппонентов сама постановка вопроса о создании комиссии по изучению «исторических вопросов» (читай: геноцида) является вызовом (поскольку эта тема в обществе Армении и в диаспоре не является предметом дискуссии ни в политическом, ни в академическом смысле). Между тем, цюрихские документы черным по белому предлагают «диалог в исторической плоскости между двумя народами, направленный на восстановление взаимного доверия, в том числе с помощью научного беспристрастного изучения исторических документов и архивов для уточнения имеющихся проблем и формулирования предложений».

В самом деле, трагедия 1915 года – это не только один из центральных элементов этнической и политической идентичности армян всего мира. Это - огромный пласт человеческих трагедий (фактически - это история каждой семьи). Поэтому неприятие компромиссных формулировок по этой теме - это не только проявление радикализма или стремление побороться за власть (хотя и эти элементы, как бы кому ни хотелось, присутствуют). Для рядовых людей это, прежде всего, подспудное стремление к сохранению исторической памяти и справедливости, хотя сегодня практически каждому очевидно, что реализация целей Севрского договора 1920 года (столь почитаемого в диаспоре) в настоящих условиях невозможна, а потому неактуальна.

Однако любое примирение состоит из взаимных уступок и компромиссов. Не армяне и турки (и уже тем более не Саргсян с Гюлем) это придумали. По этому сложному пути прошла не только Европа (немцы с французами или немцы с чехами), но и те же Израиль с Германией. Поэтому рискну предположить, что создание «комиссии историков» означает принципиальное согласие Армении и Турции на несогласие. И армяне не откажутся от своей памяти, и турки скорее всего (по политическим резонам) не придут в краткосрочной перспективе к признанию геноцида (хотя в отрыве от территориального аспекта и компенсаций я бы не исключил в перспективе и такого сценария). А потому комиссия сыграет роль инструмента фиксации такого согласия на разногласие.

Таким образом, в примирении некогда враждующих стран сделаны принципиально важные шаги. Подчеркнем еще раз, сделаны они из прагматических соображений, поскольку для двустороннего партнерства есть много объективных предпосылок и субъективных наработок. Любой мирный процесс – это не математическая линейка. Он требует политической воли и умения просчитывать последствия, нестандартных решений и умения уступать. При этом развороты в обратном направлении всегда возможны (слишком уж много эмоциональных аспектов в процессе примирения исторических противников). Однако выгоды от снижения конфронтации всегда велики. В конце концов, всякая война всегда приводит к миру. Такова неотвратимая логика любого противостояния.

Сергей Маркедонов, политолог, обозреватель газеты «Ноев Ковчег»

Поставьте оценку статье:
5  4  3  2  1    
Всего проголосовало 28 человек

Оставьте свои комментарии

  1. Лед тронулся. Процесс пошел.Я за нормализацию отношений с турками. Но о Геноциде никто никогда не забудет.
  2. Открывать границу нужно,но с турками все время должны быть осторожны.Доверие к ним минимальное.А признание Геноцида остается главной идеей армянства.
  3. Блестящий анализ Маркедонова. Тут ничего не убавить, ни добавить. Все по делу. На открытие границы я смотрю с оптимизмом. Хотя легкой жизни не будет...
  4. ինչո՞ւ Սերժ Սարգսյանը գնաց այսպիսի «նախաձեռնողականության։ ......................................................................... Շրջանառվում են նշված հարցերի պատասխանների մի քանի տարբերակներ՝ 1.«Նախաձեռնողականությունը» թելադրված է դրսից, և կային միջազգային ճնշումներ։ Որպես ասվածի ապացույց՝ ներկայացվում է միջնորդների կազմը, նրանց ներկայությունը Ցյուրիխում և այլն։ 2.Դավաճանության վարկածը, որը հատկապես տարածված է Սփյուռքում։ Դա էր նաև պատճառը, որ Սարգսյանի շրջագայության ժամանակ հաճախ հնչում էր «դավաճան» բառը։ 3.Ներկայիս վտանգավոր վիճակի հեղինակն ու նախաձեռնողը Սերժ Սարգսյանն է, ով չէր պատկերացրել, որ այսպես կլինի։ Այսինքն, տեղի ունեցածը դիվանագիտական անհեռատեսության, դիլետանտիզմի և պարզունակ մտածողության հետևանք է։ ......................................................................... 1-ին տարբերակին հակված են ինչպես իշխանական, այնպես էլ, որքան էլ զարմանալի է, ընդդիմադիր որոշ շրջանակներ։ Իշխանության համար այդ ձևակերպումը Սերժ Սարգսյանին արդարացնելու ձև է դարձել։ Ուզում են ասել, թե՝ «Այո՛, հասկանում ենք, որ արձանագրությունները լավը չեն, բայց դե ինչ կարող ենք անել, աշխարհի մեծերն են ճնշել», իշխանական քարոզիչները, այդ մանկամիտ բացատրություններով փորձում են Սերժ Սարգսյանի «ֆուտբոլն» արդարացնել։ նրանք, ովքեր կառչած են դրսի ճնշումների տարբերակից, նրանց խոսքերի մեջ տրամաբանության չկա։ Երբ ահազանգվում էր, որ հայ-թուրքական գործընթացներում բազում նախապայմաններ կան, ասում էին, - ինչո՞ւ չեք հավատում ՀՀ նախագահին, նախապայմաններ չկան։ Բայց նույն Սարգսյանը հայտարարել է, որ ոչ մի արտաքին ճնշում չի եղել, և ինքը նախաձեռնողական է դարձել սեփական կամքով։ Սարգսյանը հստակ ասում է, որ ոչ մի ճնշում չի եղել: Ես համոզված եմ, որ Սերժ Սարգսյա՛նն է «ֆուտբոլային» դիվանագիտության նախաձեռնողը, որի վրա, սակայն, նա իր ազդեցությունը կորցրեց այն պահից, երբ հայտարարեց դրա մասին։ Սա՛ է իրականությունը։ Սերժ Սարգսյանը երևի, հաշվել էր, որ Գյուլին կհրավիրի, աշխարհով մեկ իրեն ցույց կտան, տիտրերում կգրեն նախագահ Սարգսյան։ 2-րդ՝ դավաճանական տարբերակն ավելի շատ էմոցիոնալ գնահատական է և չի համապատասխանում իրականությանը։ Սերժ Սարգսյանը դավաճան չէ։ Պարզապես դեպքերն այնպիսի ընթացք են ստացել, որ շարքային մարդիկ իռացոնալ կարծիքներ են հայտնում։ Սովետական Միության առաջին ու վերջին նախագահ Միխայիլ Գորբաչովը դավաճան չէր։ Այլ բան է, որ գորբաչովիզմով առաջնորդվողները կարող են կոտրած տաշտակի առաջ կանգնեցնել երկիրը և անձամբ իրենց։ Սերժ Սարգսյանը չէր պատկերացնում, որ համաձայնելով պատմաբանների հանձնաժողովին՝ լրջագույն հարված է հասցնելու Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման գործընթացին, որ ինքնամոռաց նետվելով Թուրքիայի գիրկը և սահմանի բացման պարզունակ հարց առաջ քաշելով՝ չի ստանալու ոչ մի բան և կանգնելու է «Ամեն ինչ ինձ» պահանջողների դեմ, որ Գյուլին Արցախ «մտցնելով»՝ վտանգելու է իր իշխանությունը։ Ինքս հակված եմ Սերժ Սարգսյանի քայլերի բացատրությունը փնտրել 3-րդ տարբերակում։ Այսինքն, այսօրվա խայտառակ վիճակը Ս. Սարգսյանի անհեռատես «ֆուտբոլային» դիվանագիտության հետևանք է։ Չէր կարելի սահմանի բացումը դարձնել իդեա-ֆիքս և առանց հաշվարկների նետվել «թուրքական բաղնիք»։ Մեկ բան ակնհայտ է. Սերժ Սարգսյանն այժմ հասկացել է «ֆուտբոլային» դիվանագիտության ամբողջ վտանգավորությունը և փորձում է դուրս գալ ստեղծված իրավիճակից։ Սարգսյանը հասկանում է, որ եթե Արցախի մասով էլ դառնա «նախաձեռնողական», ապա իր իշխանավարման վերջը կգա։ Սարգսյանին այժմ մնում է միայն ապավինել դրսի ուժերին, բայց դա անօգուտ է։ Չէ՞ որ ԱՄՆ-ը կամ ՌԴ-ն «ֆուտբոլը» չէին նախաձեռնել։ Այլ հարց է, որ «ֆուտբոլից» հետո նրանք մտան խաղի մեջ։ Ամփոփենք. Սերժ Սարգսյանի «ֆուտբոլային» դիվանագիտությունը կատարյալ ֆիասկո է ապրել։ Սա զգում է նաև ՀՀ նախագահը։ Հիմա խնդիրն այն է, թե ինչպե՞ս դուրս գալ այս իրավիճակից։ Քաղաքական ուժերի մի մասը համարում է, որ դա Սարգսյանի հրաժարականն է, մյուս մասը շեշտը դնում է հայ-թուրքական արձանագրություններին ո՛չ ասելու վրա։ Իշխանությունն այժմ թույլ է, ինչպես երբևէ։ Պատկերավոր ասած՝ Հայաստանում իշխանությունն ընկած է փողոցում, բայց այն վերցնող քաղաքական ուժ դեռ չկա։ Թե որքա՞ն կտևի այս վիճակը՝ ցույց կտա ժամանակը։ Անդրանիկ Թևանյան
  5. Армянская экономика НЕ современна она не сможет конкурировать с турецкой!Турция протекционистская страна, защищающая своих производителей,а к Армении это точно не относится. Чем собственно, она будет торговать с турками? Ведь производств в Армении практически не осталось, благодаря бездарной экономической политике основаной на неолиберальных ценностях. Армения только импортирует ничего при этом, не создавая. И еще не факт, что с монополиями будет покончено, монополисты, получив более дешевый товар, не обязательно станут снижать его стоимость для потребителя!Это реальность господа! Более того, с удешевлением турецких товаров, в первую очередь с/хозяйственных, появится угроза еще и агрокомплексу республики, который и так ели дышит. Вопросов больше чем ответов, надо отбросить все эмоции и трезво все просчитать,а вот с этим, похоже беда...
  6. я за дружбу с турками,после того как граница будет открыта, у многих армян появится возможность найти себе работу в турции, д еще получит развитие туризм, в армению будут приезжать курдские мужщины за армянскими девушками, как в старые добрые времена.
  7. Ты сам то понял что ты тут написал,а? Ты такой же Миша как я Сулейман, на провокации тебя потянуло что ли? Что за бред ты несешь, планом обкурился?
  8. Уважаемый Михаил. Я что-то не понял ваш пост. В смысле это такая старинная традиция братания что-ли была между соседями? Не могли бы Вы дать более развернутую информацию. Ваш пост прямо-таки заинтриговал меня. И почему именно курды, а там не греки или турки?
  9. Это не способ братания,а банальная глупость!Миша просто любит эпатаж, его "мудрые идеи" это воплощение пантюркизма, ведь исламизация армян, это второе по значимости оружие после Геноцида.А про курдов, это вообще нонсенс, откуда он это взял? Правильно говорят, что хуже врагов, только свои идиоты. Тема: обсуждение армяно-турецких соглашений,а не абсурдные высказывания недалекого Мишы.
  10. Под старыми "добрыми" временами Вы случайно не 1915 год подразумеваете? Не дождетесь. А дружить с вашими старшими братьями вам никто не запрещает. Впрочем как и ломаться, играть в обиду. Курдов у вас и так хватает. Если еще через Армению хлынут, захлебнетесь.
  11. Надо все нам обсуждать спокойно, без эмоций, все плюсы т минусы. Чудес не бывает. Но уподоляться страусу, зарыв голову в песок, и жить без перемен, в каком-то полуфеодальном состоянии Армения дальше не может. Я оптимист.
  12. Ситуация на линии соприкосновения армянских и азербайджанских вооруженных сил показывает, что Армянские войска более боеспособны и более усовершенствованы. Наиболее четко уровень боеспособности виден на линии соприкосновения. Некоторые случаи эпизодических столкновений на линии соприкосновения показали, что азербайджанская армия сегодня совершенно не подготовлена. И те сказки, которые часто рассказывают минсртр иностранных дел и прззидент азербайджана, не соответствуют действительности.
  13. Ակնհայտ է, որ գլոբալ համակարգային փոփոխության և իշխանափոխության համար անհրաժեշտ է հանրային լայն կոնսոլիդացիա (ինչպես որ ճիշտ նկատել են Լևոն Տեր-Պետրոսյանն ու այլոք)։ Սակայն այդ լայն կոնսոլիդացիան հնարավոր չէ կիսաընդդիմության պայմաններում։ ՀԱԿ-ը բոլոր հիվանդությունների դեմ համադարման է համարում Սերժ Սարգսյանի հրաժարականը, իսկ ՀՅԴ-ն՝ հայ-թուրքական արձանագրություններին «Ո՛չ» ասելը։ Սա վկայում է այն մասին, որ նշյալ ուժերն առանձին գործելով չեն կարող լայն զանգվածներ կոնսոլիդացնել։ Սա վկայում է նաև այն մասին, որ ՀԱԿ-ն ու ՀՅԴ-ն երբեք չեն կարող համագործակցել։ Հայդատականներին ու քիրվայականության կրողներին օբեկտիվորեն հնարավոր չէ մեկ նավակի մեջ տեսնել և կարիք չկա անիմաստ էներգիա ծախսել այդ ուղղությամբ։ Ստեղծված իրավիճակը որոշակի վակուում է առաջացնում քաղաքական դաշտում։ Կիսաիշխանությունը կլքի իր դիրքերը, երբ որ ձևավորվի ներկա արատավոր համակարգին ու «ֆուտբոլային» դիվանագիտությանն ամբողջական «Ո՛չ» ասող և Հայաստանի առջև ծառացած մարտահրավերների լուծմանը պատրաստ ազգային-դեմոկրատական պրագմատիկ ուժ, որը կարող է դառնալ լիարժեք իշխանություն։ Հանրությունն ունի արմատական և համակարգային փոփոխությունների կարիք և կկոնսոլիդացվի միայն այդ տիպի քայլերի ունակ ուժի առկայութան դեպքում։ Այդ ուժը կարող է ստեղծվել ՀԱԿ-ի, ՀՅԴ-ի շուրջ ձևավորված առողջ զանգվածի («հիվանդները» պետք է նետվեն քաղաքական աղբանոց) և նոր դեմքերի համագործակցության միջոցով կամ մեկ այլ տարբերակով։ Թե ինչպե՞ս՝ կխոսեմ այլ առիթով։
  14. А кто сказал что после открытия границы полуфеодальная Армения перестанет быть таковой в реальности? Это просто смешно! НИЧЕГО не изменится уважаемые, просто торговый дефецит станет еще больше.Сейчас импорт в 4 раза превышает экспорт,а будет в 5-ть и это вы считаете прогрессом?Чем Армения будет торговать с турками?Кроме электроэнергии да молибдена и предложить то нечего! За примером ходить далеко не надо, у Армении есть открытая заметьте, граница с Ираном и что кто-то этот огромный рынок освоил? НЕТ! Так почему вы думаете, что страна враждебная нам, с распростертыми обьятиями будет импортировать армянскую продукцию? Мой прогноз, что слабая, монополизированная и отсталая армянская экономика просто будет поглощена турецкой и ВСЕ! Не забывайте, что мы говорим об армянской власти, а ее качество всем известно к сожалению....
  15. вот в турции сейчас работают около 40 тыс.армянских трудовых мигрантов(строители,проститутки,торговцы, музыканты ит.д.)ни одно не убили,не изнасиловали!!это показывает что турки дествительно стали другими,поэтому с целью конкурентности армянских мигрантов нужно вести ,преподование турецкого языка в армянских школах... так что я за открытие границы,за забвение геноцида,за дружбу между соседними народами и смешаные браки....вообщем как старые добрые времена
  16. вот в турции сейчас работают около 40 тыс.армянских трудовых мигрантов(строители,проститутки,торговцы, музыканты ит.д.)ни одно не убили,не изнасиловали!!это показывает что турки дествительно стали другими,поэтому с целью конкурентности армянских мигрантов нужно вести ,преподование турецкого языка в армянских школах... так что я за открытие границы,за забвение геноцида,за дружбу между соседними народами и смешаные браки....вообщем как старые добрые времена
  17. Слышь, Миша-Мамед может хватит уже? Ты явно перебрал оглы, угомонись, хватит поясничать и повторять про "добрые" времена, браки и проституток.Добрым временем мы считаем освобождение нашего Арцаха от азеро-турецкого ига, от таких людоедов-кочевников как ВЫ!
  18. Ваша пропаганда шита белыми нитками
  19. Холодок в турецко-азербайджанских отношениях обострил ситуацию на севере Азербайджана, сообщает газета Ени Мусават. Согласно источнику в последнее время участились попытки проникновения в Азербайджан последователи обезвреженной в Азербайджане террористической группировки «Лесные братья». Ситуация на границе Азербайджана и Дагестана весьма напряженная. Произошли перестрелки между ваххабитами и пограничниками Азербайджана, в результате чего несколько вооруженных лиц с радикальными религиозными взглядами были арестованы и переданы госструктурам. По сведениям газеты, после ареста этих лиц ситуация на северной границе еще больше обострилась. Желающие пересечь границу участили свои вооруженные атаки. Из-за этого на границу с Дагестаном подтянуты дополнительные силы азербайджанских подразделений. Отметим, что недавно президент Ингушетии Юнус-Бек Евкуров, принимая участие в программе на российском Первом канале, заявил, что граждане Азербайджана, легализовавшись по прибытии на территорию Ингушетии, затем оказываются в лесах, с оружием в руках. По словам Евкурова, азербайджанцы не только поддерживают бандитские формирования, действующие на территории страны, а принимают самое непосредственное участие в их действиях. Кроме того, с довольно резким обвинительным заявлением в адрес Азербайджана выступил недавно президент Чечни Рамзан Кадыров. По его словам, эта страна является поставщиком оружия и наркотиков для террористических организаций и криминальных группировок на Северном Кавказе. При этом Кадыров заявил, что основные склады еще советского оружия находятся в Азербайджане, и «все стволы и боеприпасы идут к бандитам оттуда. Еще недавно оттуда валом шел героин, а теперь тротил, автоматы».
  20. - Вашингтон фактически предъявил Азербайджану жесткий ультиматум: он дал понять, что если республика "предпримет попытку военной операции в Нагорном Карабахе, США признают его независимость". Об этом сообщил во вторник официальный сайт оппозиционной азербайджанской партии Yeni Musavat, а вслед за ним информацию растиражировали другие СМИ. В Баку утверждают, что Вашингтон устами помощника госсекретаря Тины Кайданоу отреагировал на участившиеся воинственные заявления официального Баку по поводу решения карабахской проблемы. Более того, американцы утверждают, что обладают информацией о тайной подготовке Азербайджана к войне. По мнению наблюдателей, военная риторика Баку связана с тем, что сейчас в повестке дня армяно-азербайджанских переговоров по статусу Карабаха, проходящих при посредничестве России, США и Франции, не обсуждается территориальная целостность Азербайджана, как того требует президент страны Ильхам Алиев, передает NEWSru.com. Если угрозы Вашингтона воплотятся в реальность, события в регионе Южного Кавказа могут пойти по югоосетинскому сценарию с той разницей, что в роли защитника "жертвы агрессии" выступят США и, не исключено, ЕС. Таким образом, после признания Россией независимости Южной Осетии и Абхазии и в случае гипотетического признания Нагорного Карабаха единственным никем не признанным образованием на постсоветском пространстве останется Приднестровье. Россия, по мнению политологов, также стремится к разрешению конфликта тем более, что может возникнуть ситуация, когда инициативу могут взять на себя Турция и США. Тогда Россия окажется на обочине.
  21. Друзья-то не назначаются... Процесс международного признания геноцида должна продолжатья. Чему радуется Серж Саргсян? Удару по Истории Армении или вытеснению Росии из Армении? Лажа всё это. Всё нужное Армении есть в братском Иране. Зачем нам оккупант и палач армянского народа??? Не армянам это нужно.
  22. В Азербайджане появилась одна из первых однополых семей, которая вот уже два года и три месяца существует и растит семимесячную дочь. Ребенок с радостью воспринимает обеих мам и, как все дети, убегает при виде посторонних. Случай сам по себе уникален для Азербайджана, так как до сих пор никто из геев либо лесбиянок, сожительствуя, не ухаживал за «общим» чадом, сообщает 1news.az
  23. Ադրբեջանցի հակերները գրոհել են Հայաստանում սահմանափակ հնարավորությոսւններ ունեցող երեխաների իրավունքների պաշտպանությանն ուղղված «Մանկության մոլորակ» էլեկտրոնային կայքի վրա: «Մանկության մոլորակը» կայք լինելուց բացի նաև նախագիծ է, որ իրականացնում է բազմաթիվ բարեգործական միջոցառումներ` «Խոսող գրքերը» տարածելով թույլ տեսնող երեխաների համար: Ծրագիրը կոչված է օգնելու երեխաներին հնարավորինս ներգրավվել հասարակական կյանքում, լիարժեքորեն վայելել մանկությունն ու շփվել հասակակիցների հետ: Նրանում տեղադրել են ադրբեջանական դրոշներ` Սամուիլ Մարշակի բանաստեղծությունների ներքո, քարոզչական լոզունգներ` «Արցախն Ադրբեջանինն է» բովանդակությամբ: Նման ստոր քայլը բնորոշ է միայն խաշնարած ադրբեջանցուն: Անգամ մանկական ծրագերում են սրանք խոթում իրենց պիղծ ձեռքերը: Նման բարեգործական ծրագիր իրականացնող մանկական կայքէջի վրա ձեռք բարձրացնելն ընդամենը փաստում է ադրբեջանցու մանր ու ողորմելի տեսակի մասին:
  24. Թուրքիան կարող է իր իսկ թակարդն ընկնել՝ անընդհատ կրկնելով սահմանների ճանաչման պահանջը, դրանով իսկ շեշտելով Արեւմտյան Հայաստանի խնդիրը եւ միջազգային հանրության ուշադրությունը սեւեռելով այդ հարցի վրա։ Այս առումով, կարծում եմ, Թուրքիան սխալվեց՝ շեշտելով սահմանների ճանաչման անհրաժեշտությունը։ Ի վերջո, դա կարող է բերել նրան, որ պատմական խնդիրը՝ Արեւմտյան Հայաստանի հարցը, դառնա քաղաքական խնդիր, ինչը կարող է ուժեղացնել հայկական կողմի դիրքերը։
  25. Вот вам и пример Азнавура. Он за подписание протоколов и налаживание отношений с Турцией. Но он и за возврат наших земель. Так что одно другому не мешает.
  26. Как прагматик и я за окрытие границ, вопрос только в ЦЕНЕ понимаете? Все эти разговоры Сержа о том, что армянам не нужно "бояться" турок дескать, "надо избавляться от исторических комплексов" просто не по адресу. Люди не турок боятся, они властям не доверяют, вот в чем проблема! Будь в Армении нормальная политическая элита, многих проблем можно было бы избежать.
  27. Вы правы. Дело не в турках, а в наших властях. Но налаживать отношения с ними надо. Однозначно!
  28. Спасибо Маркедонову.
  29. Անկարան ու Բաքուն նույն խաղի շրջանակներում կատարել են դերերի հստակ բաժանում: Եվրամիություն մտնելու համար Անկարան ավելի քաղաքակիրթ կեցվածք է ընդունել` հարձակողական նախաձեռնությունների, թշնամանքի ու անհանդուրժողականության բաժինը թողնելով Բաքվին, որն իր կեցվածքն ու վարքը արդարացնում է ՀՀ կողմից ադրբեջանական տարածքների զավթման մասին իրավաբանորեն բացահայտ կեղծ փաստարկով:
  30. Եվ վերջապես, մյուս կարևոր հանգամանքը, որ մենք դարձյալ իրավունք չունենք անտեսելու: Թուրքիան ոչ Ստամբուլն է, ոչ էլ Անկարան: Մենք չգիտենք, թե իր զանգվածի մեջ թուրքը որքան է հեռացել անցյալ դարասկզբի թուրքից: Անձնական շփումների փորձ է պետք անկողմնակալ ձևով գնահատելու, թե մարդկության դեմ ծանրագույն հանցանք գործելուց հետո անցած գրեթե մեկ հարյուրամյակի ընթացքում փոխվե՞լ է, արդյոք, այդ ժողովրդի ընդհանուր նկարագիրը, շարժվե՞լ է, արդյոք, նրա խիղճը դեպի զղջում ու ապաշխարում: Թե՞ մի չնչին առիթ է պետք, որպեսզի խորքում նիրհող քարանձավային տարերքը նորից հորդա դուրս: Բոլոր տարբերակներին պետք է պատրաստ լինել:
  31. Անկարան` տարածաշրջանային իր կշռի ու դերակատարության կարևորության բարձրացման հետ է կապում նաև Ռուսատանին և Իրանին տարածաշրջանից դուրս մղելն ու Անդրկովկասյան գործերում գլխավոր դերակատար դառնալը: Ահա այս կետում է, որ Անկարան Բաքվին խորհուրդ է տալիս համբերությամբ լցվել և սպասել մինչև Հայաստանը տնտեսական ու քաղաքական այնպիսի կախման մեջ կնկնի Թուրքիայից, որ ավելի փոքր ու աննշան արգելք կլինի իրենց համատեղ ծրագրերում, քան այժմ ինքը է` փակ սահմանի դեպքում:
  32. 1-- Բաց սահմանները Թուրքիան, անկասկած, կփորձի օգտագործել ոչ միայն զուտ քաղաքական ու աշխարհաքաղաքական դիվիդենտներ շահելու, այլև Հայաստանի Հանրապետությանը վնասելու համար` այս անգամ արդեն տնտեսության ու ժողովրդագրության ճակատներում: Թուրք մասնագետներն արդեն իսկ ուսումնասիրում են մեր տնտեսության առանձնահատկությունները հետագա տնտեսական գրոհները կազմակերպելու համար:
  33. Անկարան ու Բաքուն նույն խաղի շրջանակներում կատարել են դերերի հստակ բաժանում: Եվրամիություն մտնելու համար Անկարան ավելի քաղաքակիրթ կեցվածք է ընդունել` հարձակողական նախաձեռնությունների, թշնամանքի ու անհանդուրժողականության բաժինը թողնելով Բաքվին, որն իր կեցվածքն ու վարքը արդարացնում է ՀՀ կողմից ադրբեջանական տարածքների զավթման մասին իրավաբանորեն բացահայտ կեղծ փաստարկով:
  34. Եվ վերջապես, մյուս կարևոր հանգամանքը, որ մենք դարձյալ իրավունք չունենք անտեսելու: Թուրքիան ոչ Ստամբուլն է, ոչ էլ Անկարան: Մենք չգիտենք, թե իր զանգվածի մեջ թուրքը որքան է հեռացել անցյալ դարասկզբի թուրքից: Անձնական շփումների փորձ է պետք անկողմնակալ ձևով գնահատելու, թե մարդկության դեմ ծանրագույն հանցանք գործելուց հետո անցած գրեթե մեկ հարյուրամյակի ընթացքում փոխվե՞լ է, արդյոք, այդ ժողովրդի ընդհանուր նկարագիրը, շարժվե՞լ է, արդյոք, նրա խիղճը դեպի զղջում ու ապաշխարում: Թե՞ մի չնչին առիթ է պետք, որպեսզի խորքում նիրհող քարանձավային տարերքը նորից հորդա դուրս: Բոլոր տարբերակներին պետք է պատրաստ լինել:
  35. ……….Երբ մենք ստացանք անկախություն, անգամ վիճարկվեց Զանգեզուրի և Սևանի հարցը: Թուրք-ազերիները երազում էին լողանալ Սևանա լճում։ Նրանք փորձեցին իրագործել իրենց պլանները։ ………-Գլխավորն այն է, որ Հայաստանի Հանրապետությանը և հայ ժողովրդին այլևս չեն վերաբերվում այնպես, ինչպես նախկինում, որի հետ կարելի է անել ինչ ուզեն, ինչպես ուզեն, նրանք չեն կարող այլևս հեշտությամբ ոչնչացնել, ղեկավարել մեզ, նրանք հասկանում են, որ Հայաստանն այնպիսի պետություն է, որի հետ արդեն պետք է հաշվի նստել: ……….Այն, ինչը կապված է թուրքերի հետ, վտանգավոր է: Այդ մասին պետք է լրջորեն մտածեն մեր քաղաքագետները, մեր գործարարները: Մենք վերջապես պետք է հասկանանք, որ Թուրքիան դիմակով գայլ է, որն ունի ուժեղ բանակ, դիվանագիտական հարուստ փորձ, նա խաբելու և թալանելու մեծ վարպետ է: …….....Գիտե՞ք, ցավն այն է, որ մենք այդպես էլ դաս չքաղեցինք մեր անցյալից, այդպես էլ չսովորեցինք, թե ինչ է կատարվել 1918-20 թվականներին: Մենք ունեցել ենք 30-40-հազարանոց բանակ, որքան թուրքերը, բայց նրանք միշտ հաղթանակել են: ……….. մենք դեռ շատ բան ունենք նրանցից սովորելու: Նրանք կարող են այսօր մեզ ոսկե սարեր խոստանալ, համաձայնել մեր առաջարկած բոլոր պայմաններին, նույնիսկ լուծել Ղարաբաղի հարցը, սակայն մենք պետք է ընդունենք այն փաստը, որ նրանք թշնամի են մեզ, և վերջ: Վտանգ ամեն րոպե կարելի է սպասել: Հայ ազգն այսօր ոչ մի պետության հետ այնպիսի հարաբերություններ չունի, որ հարկ եղած դեպքում հենվի նրա վրա, օգնություն խնդրի: Չկա այդպիսի աջակից պետություն: Մենք ոչ ոքի պետք չենք, ո՞վ կարող է մեզ օգնել, պաշտպանել… Հայաստանը պետք է միայն հայերին, ուրիշ ոչ ոքի, հույսներս միայն մեզ վրա պիտի դնենք, մեր եղած ուժերի: ………..Ես ինքս մի բան եմ ուզում ընդամենը, որ Կարսն ու Արարատը վերադարձնեն Հայաստանին առանց որևէ խոչընդոտի, սակայն, ցավոք, ոչ մի պաշտոնական որոշում չկա այդ մասին: Կարևորը` ժողովուրդը գիտակցում է, որ դրանք անարդար են վերցված, և իր պահանջը կպնդի։ Իսկ Կարսն ու Արարատը վերադարձնելը պետք է լինի նրանց պարտականությունը: ………..Թուրքիան սովոր է զավթելու, թալանելու ուրիշինը և չի բացառվում, որ անզգուշության դեպքում նա կանի նույնը: Նույնիսկ կորուստների գնով նա կփորձի իրագործել իր նենգ պլանները` աստիճանաբար և շատ հանգիստ: Չէ՞ որ պատմության ընթացքում դա շատ անգամ ենք տեսել: Ժողովուրդը մի իմաստուն խոսք ունի` «շան հետ ընկերություն արա, փայտը ձեռքիցդ մի գցիր»: Ճիշտ ժամանակն է, որ մենք ևս առաջնորդվենք հենց այս սկզբունքով: ԱՐԿԱԴԻ ՏԵՐ-ԹԱԴԵՎՈՍՅԱՆԸ (ԿՈՄԱՆԴՈՍ)
  36. 10 августа с.г. в газете «Ени Мусават» была опубликована статья под заглавием «Чем питаются азербайджанские солдаты», в которой было отмечено, что азербайджанских солдат кормят специальным мясом для животных.
  37. Перемирие у нас с азербайджанцами. А с турками, хочется верить, будет ПРИМИРЕНИЕ.
  38. вспомните друзья, ведь были хорошие времена между армянами и турками, армяне жили и процветали,и заодно обогощали турков,лучшие дома стамбула принадлежали армянам, армяне были министрами, депутатами,проститутками,солдатами турецкой армии,я уже не говарю о смешанных семьях(сегодня бабушка гюля армянка)...я верю, что с открытием границы лучшие дома в стамбуле опять будут принадлежать армянам,армяне вернут свои утраченные позиции как в старые добрые времена!подерживаю курс президента Сержа Азатовича за армяно-турецкое братство,и чтобы добиться всего этого, мы должны забыть те спорные события 1915г.
  39. я надеюсь в будущем Серж Азатович продлжит политику примирение с соседними странами,в частности с азербайджаном будет так же как с турцией,то есть нарисуем карабах на гербе армении, и полность сдадим карабах как сдали карс,тоесть аналогично тому как поступили с горой Арарат,...
  40. Возможная война будет кровопролитной, но, думается, недолгой. Ибо США и страны Европы и НАТО не только заставят Азербайджан пойти на перемирие, но и признают независимость Нагорного Карабаха. В подобной ситуации Азербайджан не только потеряет свои нефтегазовые ресурсы и коммуникации, лишится Нагорного Карабаха, Нахичевана и Гандзака с прилегающими территориями, но и вдобавок получит разрушенную экономику и инфраструктуры, а также новые «горячие точки» на своей территории (лезгины, аварцы и талыши) и многомиллионную армию беженцев.
  41. И на фоне возможного создания независимого Курдского государства Турции как воздух нужна нормализация отношений с Арменией. Официальной Анкаре сегодня не до интересов «братского» Азербайджана и азербайджанцев. Ныне у нее заботы поважнее: надо заниматься своими национально-государственными интересами. Ведь в затылок Турции все явственнее дышат не только армяне и курды, но и греки, болгары, сирийцы, грузины.
  42. Թուրքական «Միլիեթ» թերթի միջազգային բաժնի խմբագիր Կադրի Գյուրսելը իր «Ղարաբաղը մոռանալը ադրբեջանցիների օգտին է» հոդվածում գրում է. «Ադրբեջանը ոչ դիվանագիտական ճանապարհով, ոչ տնտեսական շրջափակմամբ, ոչ պատերազմի միջոցով չի կարող Ղարաբաղը կրկին իր իշխանության տակ վերցնել: Հնարավոր չէ այդ բանը կանխատեսել նաև ապագայում»: Թուրք լրագրողի կարծիքով, պաշտոնական Բաքուն մշտական ռազմատենչ հայտարարություններով և կոշտ դիրքորոշմամբ երբեք արդյունքի չի հասել ու չի հասնի: Գյուրսելը զուգահեռ է անցկացնում Կիպրոսի նախադեպի հետ. «Ինչպես Թուրքիան է հույներին ու ամբողջ աշխարհին ասում, որ անհնար է վերադառնալ Կիպրոսի նախկին կարգավիճակին (մինչև 1974թ.), այնպես էլ պետք է ասել եղբայր-ադրբեջանցիներին, որ անհնար է Կովկասի վերադարձը մինչև 1992թ. ժամանակաշրջան»: ArmAr.am
  43. Լավ կռվելու համար մտավոր ունակություններ են պետք, թուրքերը ռազմագետ ազգ չեն: Նրանք ընդհանրապես կռվող չեն, մորթող են, ավերող, խոշտանգող: Կռիվը ենթադրում է պայքար զինված մարդկանց դեմ, ռազմական տաղանդ: Ես կարող եմ բերել զանազան վկայություններ ոչ վաղ անցյալից, Արցախյան պատերազմից, բայց գերադասում եմ վկայակոչել եվրոպական աղբյուրները: 1863-ին թուրքական 500 հազարանոց բանակը հասնում է Վիեննա: Ավստրիացիները սուրհանդակ են ուղարկում Լեհաստանի թագավորին, որն ուներ 30 հազարանոց հեծելազոր: Նա զորքի հետ միասին թաքնվում է անտառապատ բլուրներում եւ այնտեղից տնտղում թուրքերի զորքն ու գալիս այն եզրակացության, որ կարող է 30 հազար հոգով հաղթել թուրքական 500 հազարանոց բանակին: Եվ այնպիսի ջարդ է տալիս թուրքական զորքին, որ վերջիններս գլխապատառ փախչում են: Սա թուրքերի ռազմական «տաղանդը» ցուցադրող շատ տիպական դիպված է:
  44. дорогие армяне!кто сможет объяснить мне почему евреи несмотря на извинение и признание холокоста со стороны германии,не покупают немецкие машины и не целуются министерскими "засос"ами???выходит ни какого армянского геноцида не было?
  45. Земляк, ты это о чем? В Израиле навалом немецких машин. У меня самого мерс, хоть и не еврей. И вообще странная у тебя логика, дорогой Физули. Весь мир знает, что в 1915 году был геноцид армян.
  46. Երեկ Թուրքիայի խորհրդարանում «քրդական հարցի կարգավորմանը» նվիրված քննարկումների ընթացքում սկանդալային հայտարարություններ են հնչել։ «Ժողովրդահանրապետական» կուսակցության փոխնախագահ Օնուր Օյմենը, որը հայտնի է իր հակահայկական և հակաքրդական պահվածքով ու ելույթներով, խորհրդարանական լսումների ընթացքում ունեցած իր ելույթում հայտարարել է, որ քրդական հարցի կարգավորման ճանապարհին պետք է օրինակ լինեն Դերսիմի 1937-1938 թվականի քրդական կոտորածները։ Եվրամիության ճամփան բռնած Թուրքիան, ինչքան էլ փորձի աշխարհին չքմեղ տեսքով ներկայանալ, այնուամենայնիվ, ժամանակ առ ժամանակ չի կարող քողարկել բարբարոսի ու ոճրագործի իր իրական դեմքը։ Հատկանշական է, որ «Ժողովրդահանրապետական» կուսակցության հիմնադիրն ու հավերժ նախագահը Մուսթաֆա Քեմալ Աթաթուրքն է։ ArmAr.am
  47. Есть тут армяне? Кто-нибудь может толком объяснить, что происходит? При любой власти находятся её сторонники, даже если эта власть согласиться на любые уступки врагу. И эта деревенская власть не исключение. Ничего хорошего в протурецких реверансах армянского колхоза нет. Мы потеряли Родину. А Честь терять не имеем права. Не только другие, но и мы себя уважать перестанем. Колхоз нанёс смертельный удар по процессу международного признания геноцида и по памяти жертв геноцида. Сближение с геноцидной страной вовсе не успешная экономическая акция нашего колхоза, а успешная политика турок. Они в политике всегда молодцы. Редакции просим не удалить этот пост. Иначе подумаем, что редакция тоже, "задрав штаны, бежит за комсомол".
  48. Ваши боль и опасения понятны. Но тут, кажется, не все так просто. Выгод все же у Армении будет больше. А предавать память, предавать Геноцид никто не собирается. Посмотрим, что будет.
  49. Напрасно Вы к редакции обращаетесь таким тоном."НК"-всегда была независимой и удаляет только грязь.Уверен,ваше мнение оставят и в таком случае,вам придется извиниться.
  50. Извиняюсь, если не прав. Но вы в прошлый раз удалили приличный пост, кажется, назывался, «Спектакль в Ростове», где не было никакой грязи. А часто и долго не удаляете оскорбления в адрес армянского народа, даже уличную брань. Разве не так? Так, так. Поэтому надо вам быть более бдительным и объективным. А мы, раз заходим сюда, значит ценим «НК». На критику и самокритику не следует обижаться. Они помогают росту. И вашему, и нашему. Удачи!
  51. Напрасно Вы извиняетесь! Все нормально. Все бы такими культурными и небезразличными были, как Вы. Что, НК стала священной коровой? Критика помогает развиваться газете, всему армянскому сообществу... А все эти славословия в адрес газеты - типично азиатский, даже азерский подход. Они это любят. А мы же считаем себя хоть немного европейцами. Без критики, господа, не прожить. Вот и уважаемый Маркедонов, как тут правильно уже подметили, ляп допустил. В заголовке надо было не ПЕРЕМИРИИ писать, а ПРИМИРЕНИЕ. Огромная разница...
  52. Нет,"НК"- не" священная корова",но если мы не будем уважать и защищать своих от нападков и своих,и чужих,то за нас это никто не сделает.Но здоровая критика полезна,согласен.
  53. Гражданин Армении был доставлен в московскую больницу в тяжелом состоянии в результате нападения неизвестных на национальной почве. В ночь с 12-го на 13-ое ноября в районе г. Люберцы было совершено вооруженное нападение на гражданина Республики Армения, гостившего в Москве у родственников. В тяжелом состоянии пострадавший нашел в себе силы доехать домой. Об этом сообщили в пресс-службе Армяно-российского молодоженого союза. ). В ходе медицинского обследования, врачи установили, что потерпевший получил восемь глубоких ножевых ранений в спину, из которых четыре проникающие, в легкое, и два пулевых в голову. По словам родственников, все, что смог объяснить пострадавший, это то, что в г. Люберцы нападение совершили 3 человека славянской внешности, предположительно на национальной почве. Состояние тяжелое, врачи борются за его жизнь
  54. До решения курдского вопроса прогресса в армяно-турецких отношениях не будет ................. До решения курдского вопроса прогресса в армяно-турецких отношениях не будет. Такой ультиматум предлагает выставить Турции армянский депутат Вартан Хачатрян в ответ на заявления турецкого руководства о невозможности открытия границы без прогресса в карабахском урегулировании. ................. По его словам турецкое руководство уже перешло все границы дозволенного, армянская сторона может поступить аналогичным образом, увязав нормализацию отношений с курдским вопросом. ................. Касаясь процесса карабахского урегулирования, Хачатрян заявил, что требования азербайджанской стороны обусловлены ее желанием получить как можно больше. «Дошло до того, что президент Азербайджана уже делает заявления по поводу Зангезура», - отметил Хачатрян, добавив, что Армения должна более жестко представить свою позицию в этом вопросе. (Армения Тудей)
  55. Мы в Турции ошибались, Карабах является стопроцентно армянской территорией Визит турецкой журналистки в Нагорный Карабах станет поводом к очередной азербайджанской истерии. Журналистка издающейся в Стамбуле газеты «Акшам» Нагехан Алче вместе с фотографом планируют посетить город Шуши, ряд населенных пунктов республики, встретиться с беженцами и ознакомиться с их бытом и статусом. При этом она не исключает неадекватной реакции Азербайджана «в Азербайджане, по всей вероятности, не будут довольны тем, что мы находимся здесь в Карабахе, мы знаем об этом», - заявила Алче в интервью Общественному телевидению Нагорного Карабаха.«Возможно, в Азербайджане нас объявят персоной нон-грата, но я не хочу обидеть кого-либо в Азербайджане и Армении. Это просто моя работа, я - журналистка и по роду своей деятельности должна быть везде», - отметила Алче. Турецкая журналистка впечатлена Карабахом. Она отметила, что хотела собственными глазами увидеть Нагорный Карабах, лично ознакомиться с мировоззрением, перспективами и ожиданиями карабахцев.«Мы в Турции ошибались, Карабах является стопроцентно армянской территорией, и мы поняли, что вы достаточно решительны в том, чтобы не уступить этих земель», сказала она.
  56. Ստամբուլի «Աքշամ» թերթի լրագրողուհի Նագեհան Ալչեն Ղարաբաղ է այցելել Հայաստանով և այն անվանել հայկական հող՝ կոչ անելով հայերին չվերադարձնել տարածքները, մինչև վերջ պայքարել դրանց համար։ -Մենք Թուրքիայում սխալվում էինք. Ղարաբաղը 100%-ով հայկական տարածք է, և մենք հասկացանք, որ դուք բավական վճռական եք, որ չզիջեք այդ հողերը։ Ղարաբաղի շուրջ առկա տարածքային վեճը հետաքրքրում է նաև Թուրքիային։ Այն ամենն, ինչ ես այստեղ տեսա, ցրել է Ղարաբաղի անցյալի և ապագայի մասին մինչ այսօր ունեցած կասկածները։ Դրան մեծապես նպաստել են մի շարք պաշտոնյաների և շարքային քաղաքացիների հետ մեր զրույցները։ Մենք տպավորված են Ստեփանակերտով և մտադիր ենք նորից գալ այստեղ,- նշել է Ալչեն։ Ըստ «Bakililar.az»-ի
  57. Ապազգային ակցիա` ազգայինի անվան տակ--------------------------------------- Վերջին օրերին գրեթե ողջ մայրաքաղաքով մեկ տեղադրվել են «Գնիր հայկականը» կոչերով պաստառներ: Առաջին հայացքից թվում է, թե ազգային նախաձեռնություն է իրականացվում, որին, ի դեպ, աջակցում է տեղի արտադրողների գերակշիռ մասը: Մինչդեռ այս` արտաքինից ազգային թվացող պաստառներն իրականում ապազգային քարոզ են իրականացնում: Այսպես. պաստառի վրա ուշադրություն է գրավում մեր պետության աղճատված քարտեզը: Ստացվում է, որ «Գնիր հայկականը» ազգային կարգախոսով իրականում հակահայկական քարոզ է մատուցվում: Պաստառներն ուղղակի աղաղակում են Հայաստանի ու Արցախի բաժանված լինելու մասին, իսկ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը ներկայացված է խորհրդային Ադրբեջանի ձեռքով մասնատված` նախկին ԼՂԻՄ-ի սահմաններով: Այսինքն, պաստառի վրա Արցախը ներկայացված է պարզապես որպես նախկին ԼՂԻՄ` նրանից պոկել հանելով ողջ ազատագրված տարածքները: Պաստառի հեղինակներին ստիպված ենք հիշեցնել, որ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունն աղճատված սահմաններով ներկայացնելն առաջին հերթին ԼՂՀ Սահմանադրության խախտում է: Երևույթը երկու բացատրություն ունի. կատարվածը կամ անտեղյակության արդյունք է, ասել է թե` տգիտության, կամ էլ մտածված քայլ է, որին այլ գնահատական տալ, քան դավաճանություն սեփական պետության հանդեպ, հնարավոր չէ: Օրվա ընթացքում մեզ այլ անակնկալներ էլ էին սպասվում. քիչ առաջ ArmAr.am-ի խմբագրություն զանգահարեց պաստառների տեղադրմանն աջակցած «Զեբրա» գովազդային գործակալության մի աշխատակցուհի, որը փորձում էր մեզ համոզել, որ դա սոսկ սոցիալական գովազդ է, որը չպետք է «վիրավորական ու մտահոգիչ համարել, որովհետև դա քարտեզ չէ, դա ուղղակի նկար է»: Բայց, չգիտես ինչու, այդ «նկար» կոչվածը շատ նման է Ադրբեջանի կողմից շրջանառվող հակահայկական քարտեզի այն տարբերակին, որտեղից ամբողջությամբ հանված են ԼՂՀ ազատագրված տարածքները: Քիչ անց խմբագրություն զանգահարեց ոմն Արտակ, որը ներկայացավ որպես գերծակալության ղեկավար: Այս մարդն իր պատասխաններով ուղղակի փայլեց իր տգիտությամբ և` ոչ միայն… Մեր հարցին, թե ի՞նչ իրավունքով են պաստառի վրա Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության քարտեզը ներկայացրել ամբողջությամբ աղճատված` նախկին ԼՂԻՄ-ի տեսքով, նրա պատասխանն ուղղակի ապշեցնող էր .«Բայց ի՞նչ է նշանակում ԼՂԻՄ, կբացատրե՞ք բառը»: Մեր կարճ բացատրությանը հաջորդեց նրա հետևյալ արդարացումը. «Դե, գիտե՞ք, մենք այդ պաստառները պատրաստել ենք Ամերիկայի փողերով. ինչ ուզել են, դա էլ արել ենք»: Մեզ այլ բան չի մնում ասել, քան այն, որ մենք այս պարագայում հստակ գործ ունենք ծախու դավաճանների հետ, որոնք դրսի գումարներով Հայաստանում ադրբեջանամետ քարոզ են իրականացնում:
  58. Երևանում, Գարեգին Նժդեհի անունը կրող փողոցում, հայ գործարար տիկնայք` Լուիզա մանուկյանն ու նրա քույրը բացել են թուրքական տեքստիլ արտադրանքի խանութ: Խանութի Վրա փակցված է մեծամասշտաբ թուրքական ցուցապաստառ: Ազգային նոր պահպանողական շարժումը իր վրդովվմունքն է հայտնում փաստի առթիվ և պահանջում է համապատասխան մարմիններից, մասնավորապես թաղապետարանից և Լեզվի պետական տեսչությունից` վերացնել այդ ապազգային ու իր տեսակի մեջ այլանդակ երևույթը: Թույլ չտալ, որ ինչ որ <<հայուհիներ>> պղծեն Մեծ Սպարապետի հիշատակը` նրա անունը կրող փողոցը ապականելով թուրքալեզու ցուցապաստառներով: Հակառակ պարագայում մենք մեր վրա կվերցնենք քաղաքը այդ կեղտից մաքրելու պարտականությունը: Ազգային նոր պահպանողական շարժում
  59. Бакур Карапетян: армяне сами не знают, кто они… еще в 1914-м году армянский историк Геворк Аслан в книге «Армения и армяне» писал: «У армян не было государственности. Они не связаны чувством родины и не связаны политическими узами. Армянский патриотизм связан только с местом проживания».
  60. Харьюский уездный суд признал дьякона Армянской апостольской церкви в Совете церквей Эстонии Армена Андраникяна виновным в сексуальном домогательстве. Учитель был признан виновным на основании параграфа, предусматривающего совращение малолетних. Со ссылкой на пресс-секретаря Харьюского уездного суда Кристины Отс, дьякону назначено наказание в виде лишения свободы сроком на 10 месяцев условно с испытательным сроком в 18 месяцев. Отметим, что данный инцидент произошел 6 февраля прошлого года в мужской раздевалке таллинского водного центра Kalev Spa. Жертве дьякона было 11 лет.
  61. Эдвард! Соглашайся на церемонию без заявлений., 10 октября 2009 года. Лавров,Кушнер,Солана,Збогар. И Эдвард не ослушался хозяина со Смоленской площади... Вот такая "$независимая$" внешняя политика у Армении. Фактически Армения сейчас в cтатусе Абхазии и юго-Осетии у РФ и сильных мира сего.
  62. Турция также стала намного ближе к России. И то, что происходит, является попыткой создать кондоминиум между Россией и Турцией на Южном Кавказе, что может означать уменьшение суверенитета Азербайджана, Армении и Грузии. Потому что, когда два сильных региональных игрока собираются вместе, объединяются, они, если и не диктуют условия, то, как минимум, оказывают сильное влияние, что и происходит в регионе. А это ставит Азербайджан и Грузию в невыгодное положение и улучшает положение Армении. Потому как Армения - это старый союзник России, который теперь налаживает отношения и с Турцией. А также имеет очень хорошие отношения с Ираном. Таким образом, Армения остается в выигрыше, а Грузия и Азербайджан - в проигрыше от этого нового развития
  63. азербайджанкие транссексуалы просят депутатов спасти им жизнь. Как сообщает Gay.az транссексуалы азербайджанa обратилась в национальное собрание, а так же Илхаму Гей-даровичу с требованием позаботиться об их безопасности. По словам одного из участников акции в Кировабаде совершено не одно убийство транссексуалов, покушения на транссексуалов являются следствием организованной политики. Именно по этой причине ненависть к ним растет день ото дня со всеми общественными, политическими и социальными последствиями. азербайджанкие транссексуалы передали заявление лично ИЛХАМУ ГЕЙ-даровичу с просьбой создать специальную комиссию по защите прав интимной жизни.
  64. Азербайджан, как видно, слишком увлекся своими антиармянскими воплями. Настолько, что стал совать свой нос в армяно-грузинские отношения. Основой для этого, несомненно, послужили заявления президента Грузии Саакашвили о том, что грузины и турки “братья” и “друзья”. Кстати, этим заявлением президент Грузии как раз обозначил, что он по-разному относится к туркам и азербайджанцам… Тем не менее, азербайджанцы вновь оказались в своей стихии, и на этот раз в истерику впал военный атташе азербайджанского посольства в Грузии, генерал-майор Эльбрус Оруджев. Последний предъявил протест грузинскому министерству юстиции Грузии в связи с регистрацией “Джавахка”- союза армянских ветеранов Джавахка. Оказывается, так называемый майор сильно озабочен завтрашним днем Грузии и уже сегодня предупреждает грузинские власти, что в случае ухудшения армяно-грузинских отношений именно эта организация ударит с тыла в спину Грузии. Очередная несуразная азербайджанская логика… Возникает вопрос, какое провидение подсказало этому так называемому майору, что армяно-грузинские отношения должны ухудшиться? Конечно, ясно, что это – заветная мечта азербайджанцев, и они не жалеют средств и усилий, чтобы претворить ее в жизнь. Даже рыщут по Грузии в поисках грузин с более или менее антиармянскими взглядами и из бесед с ними регулярно стряпают антиармянские интервью. Однако мы бы посоветовали азербайджанскому горе-лейтенанту вначале подумать о внутриполитической сумятице в Азербайджане, и о печальном будущем этой страны – ее неизбежном РАЗВАЛЕ, ведь это искусственное государственное образование было создано за счет аннексии территорий коренных народов этой земли (в том числе и армянских). А армяно-грузинскими отношениями пусть занимаются армяне и грузины – без вмешательства кочевников.
  65. Люди, сказать больше нам нечего, только цитаты ставим?
  66. Երեկ Թեքեյան մշակութային կենտրոնում «Հայրենատիրություն» հասարակական շարժման կողմից կազմակերպված հավաքը կոչ էր` միանալու Նոյեմբերի 22-ը Հայրենատիրության օր հռչակելու նախաձեռնությանը և ստորագրել այդ նախաձեռնության տակ: Կազմակերպիչներից «Վասպուրականի նոր սերունդ» պատմամշակութային հայրենակցական միության փոխնախագահ Վաչագան Վահրադյանն իր ելույթում պարզաբանեց հայրենատիրության օր հռչակելու կարևորությունը և նշեց, թե ինչու է ընտրվել հատկապես նոյեմբերի 22-ը: «Համահայկական պահանջատիրության օր հարկավոր է հռչակել` աշխարհին հայտարարելու համար, որ մենք պահանջատեր ենք: Հենց նոյեմբերի 22-ին ԱՄՆ նախագահ Վուդրո Վիլսոնը, որը միջազգային իրավունքի դոկտոր էր, դնելով իր կնիքը, ամրագրեց Հայաստանի և Թուրքիայի միջև գծված սահմանը: Նախագահի կնիքի շնորհիվ այն դարձավ Ամերիկայի օրենսդրության մաս: Եվ այսօր Ամերիկան պարտավոր է իրականացնել այն: Միջազգային իրավունքը, որ հզոր զենք է` մեր ձեռքում է և այս պահին այն մեր օգտին է խոսում»:
  67. 20.11.09 Մեր որոշ հայրենակիցների կողմից թուրքերի խեղաթյուրված ընկալմանը մեծապես նպաստում են նրանց հետ Թուրքիայում կամ արտերկրում ունեցած կենցաղային շփումները, որտեղ թուրքերը ընկալվում են իբրև թշնամանքից զերծ, բարեհամբույր մարդիկ: Արդյունքում ստեղծվում է թուրքի թյուր դրական կերպար, որը հակասության մեջ է վերջինիս` որպես թշնամու, արդեն իսկ գոյություն ունեցող իրատեսական պատկերացման հետ Մեր այն հայրենակիցները, ովքեր հանգամանքների բերումով հաճախակի են շփվում թուրքերի հետ, կհամոզվեն դրանում, եթե ուշադրությամբ հետևեն թուրքի առաջին ռեակցիաներին, որոնք նա ունենում է, երբ տեղեկանում է, որ իր դիմացինը հայ է: երբ թուրքը տեղեկանում է իր զրուցակցի հայ լինելու մասին, հիմնականում իր դիմախաղով ակամա մատնում է իր թշնամական վերաբերմունքը: Իհարկե, արդեն հաջորդ վայրկյանին շատերը գիտակցաբար փորձում են քողարկել իրենց ագրեսիվությունը` կեղծ ժպիտներով, շինծու սիրալիրությամբ, արհեստական ջերմությամբ: քանի դեռ թուրքը չգիտի, որ դուք հայ եք, նա առանց նախապաշարվածության շփվում է ձեզ հետ: Սակայն ձեր հայկական ինքնության մասին իմանալուց հետո հանկարծակիի է գալիս. նրա դեմքը կարծես ջղաձգվում է, ապա` քարանում: Այն դառնում է մռայլ, մութ: Երբեմն թուրք զրուցակցի դեմքի արտահայտությունն անթաքույց մատնում է իր հայատյացությունը: երկու հիմնական ռեակցիա: Մի դեպքում թուրքը կտրուկ սահմանափակում կամ դադարեցնում է իր շփումները հայի հետ և խուսափում է առնչվել նրա հետ նաև ապագայում: Մյուս դեպքում կտրուկ բուռն ջերմության մասին է, որ հանդես է բերում թուրքը զրուցակցի հայ լինելը պարզելիս: Ռեակցիան այնքան ջերմ է, որ թողնում է ոչ ադեկվատ լինելու տպավորություն, որի պատճառով էլ ընկալվում է տարօրինակ: Կասկածից վեր է, որ այն քողարկում է զրուցակցի իրական վերաբերմունքը: Ոչ համարժեք ջերմությունը մատնում է իր կեղծ լինելը: Նման ռեակցիայի կարելի է հանդիպել առևտրականների, սպասարկման ոլորտի ներկայացուցիչների հետ շփումներում, ովքեր այդ հարաբերություններից շահ են ակնկալում Անսպասելի սիրալիրությունը թույլ չի տալիս ընկալել շփման առաջին վայրկյաններին թուրքի դեմքի ջղաձգումը ու դրան հետևած ակնթարթային թունոտ կամ սառը արտահայտությունը: Հիշենք, որ ցեղասպանության տարիներին առևտրականները, արհեստավորները, սպասարկման ոլորտի ներկայացուցիչները կազմել են եղեռնագործների այն հատվածը, որն ընդունված է անվանել «թուրք խուժան», «խաժամուժ»:
  68. Այն, որ հայ-թուրքական կենցաղային շփումներում ագրեսիան միշտ չէ, որ բացահայտ է դրսևորվում, դրական հոգեբանական ֆոն է ստեղծում փոխշահավետ առևտրա-տնտեսական հարաբերությունների համար: Սակայն ընդգծենք, որ այդ բարերար հոգեբանական ֆոնը վերաբերում է ընդամենը տնտեսական հարաբերություններին: Սակայն եթե այլ էթնոսների հանդեպ թուրքը չեզոք է տրամադրված, ապա մեր պարագայում այդ ամենին հստակորեն գումարվում է քողարկված թշնամանքը: Ինչ խոսք, հայկական ջարդերի ընթացքում եղել են դեպքեր, երբ որոշ թուրքեր փրկել են հայերին, հավատարիմ են մնացել նախկին մտերմությանը: Սակայն, ցավոք, այս առանձին բացառությունները որակ չեն կազմում և չեն խախտում ընդհանուր օրինաչափությունը. կենցաղային բարեհամբույր վերաբերմունքը հիմնականում նպաստում է հայի հանդեպ թուրքի թշնամանքի քողարկմանը: Հաշվի չնստել այս իրողության հետ և տրվել իրադրական ինքնախաբկանքին, նշանակում է բթացնել սեփական զգոնությունը և հասունացնել նոր եղեռնը: Հետևաբար, թուրքի հետ հարաբերվելիս միշտ հարկավոր է հիշել թուրքական ասացվածքը. «Եթե ցանկանում ես խեղդել թշնամուդ` գրկիր նրան»:
  69. Во-первых, очевидно, что новая война Азербайджана за Карабах станет войной за территорию, а не за полноту карабахского населения, его лояльность и права. Борясь за возвращение азербайджанцев в Нагорный Карабах, Баку не строит иллюзий: в азербайджанском проекте Карабаха армян нет. Во-вторых, понятно, что, несмотря на доктринальные установки Баку на войну как противоборство военно-экономических потенциалов, речь может идти только о блицкриге, главной задачей которого является радикальное изменение линии фронта, изгнание мирного населения из Карабаха (по аналогии с планами Саакашвили в Южной Осетии), уничтожение оборонной инфраструктуры противника. В-третьих, несомненно, что главными средствами поражения противника в планах Азербайджана станут авиация и дальнобойная артиллерия, поскольку даже абсолютно легитимный режим в Баку не сможет позволить себе даже заявленные потери в 10.000 убитых и, следовательно, 50-70.000 раненных, которые могут кратно вырасти при реализации простой сухопутной операции в Карабахе. В-четвёртых, не составляет секрета, что даже уход армянского гражданского населения из Карабаха не будет означать прекращения ожесточённого сопротивления армянских сил на поле боя. В-пятых, главное состоит в том, что даже конвенциональный конфликт между Арменией и Азербайджаном, в котором основными участниками станут установки залпового огня, авиация, ПВО и диверсионные группы в тылу противника, сделает целями противников тыловые коммуникации и главные стратегические объекты. При этом Армянская (Мецаморская) АЭС (сугубо технологически) останется неуязвимой, а Мингечаурская ГЭС и трубопровод Баку-Тбилиси-Джейхан на территории Азербайджана, скорее всего, будут уничтожены. Таким образом, в считанные дни войны, которую противникам сможет позволить международное сообщество, будет достигнут результат, в равной степени неприемлемый для обеих сторон: Карабах лишится большей части гражданского населения, Баку - главных стратегических объектов и дипломатической инициативы, а само карабахское урегулирование - каких бы то ни было компромиссных перспектив. И самое главное: было бы странным считать, что ответственные эксперты в России к этому сценарию не готовы. Они готовы к тому, что новый конфликт, наконец, разрубит гордиев узел урегулирования - и армянский Карабах, с любой конфигурацией территории, с любым количеством населения, - будет признан как независимое государство. Может быть, тайное желание подтолкнуть ход событий к такому сценарию и тем самым - снять с себя историческую ответственность - и лежит в основе воинственных заявлений. Цена этим тайным желаниям - новые смерти и разрушение.
  70. Ալիևն ու Սարգսյանը «որոշակի կարևոր առաջընթացի են հասել»: Բեռնար Ֆասյեի այս խոսքին Ադրբեջանի հասարակությունը սպասում էր շունչը պահած: Հայերի հետ նոր պատերազմի հեռանկարը, կարծես, կանգնեցրել էր կյանքն Ադրբեջանում: Վերջին երկու օրերի ընթացքում այնտեղ աշխուժություն էր նկատվում միայն բենզալցակայաններում և ավիատոմսերի վաճառքով զբաղվող գործակալություններում: Եվ Ֆասյեի արտաբերած այդ խոսքերը, ադրբեջանցիների քիմքին ավելի հաճելի եղան, քան Գաբրիել հրեշտակի ավետիսը` Մարիամ Աստվածածնին: «Պատերազմ չի լինի»,-հոգոց հանեցին վախեցած ադրբեջանցիները` քամու թեթև «տատանումներ» առաջացնելով հարևան երկրներում: Եվ արդեն ամենևին էլ կարևոր չէ, որ նույն Ֆասյեն, շարունակելով միտքը, ասել է, թե բանակցություններում նաև «որոշակի բարդություններ են ի հայտ եկել»: Կարևորը, որ «առաջընթաց» կա, կարևորը, որ պատերազմ չի լինի: Եվ այսօր ադրբեջանցի հերոս ժողովուրդը կդիմավորի իր միակ ու անկրկնելի առաջնորդին: Նրան, ով իր «մռնչյունով» փորձեց, հանդիպման նախաշեմին, սարսափեցնել Հայաստանի նախագահին…
  71. …… …… Ոչ հեռու անցյալում` 1929 թվականին, Ռեզա շահի և Աթաթուրքի օրոք, շռայլ ընդունելություններով և դեպի Եվրոպա Պարսկաստանի համար ճանապարհներ բացելու խոստումներով Թուրքիային հաջողվել է Ռեզա շահին համոզել կատարել տարածքային փոխանակություններ, որոնց արդյունքում Թուրքիան ընդհանուր սահման է ձեռք բերել Նախիջևանի հետ: Շուտով դրան հաջորդել է իրանական փոխադրումների համար մաքսային տուրքերի այնպիսի բարձրացում, որ անիմաստ դարձրեց այդ ճանապարհների օգտագործումը: Թուրքիան խաբել է Պարսկաստանին: Աթաթուրքը խաբել է Ռեզա շահին: Այդ պատմությունն այսօր ուսանելի դաս է թե հայկական, թե պարսկական կողմի համար:
  72. healthinfo santos settingthe rewarded feat aarhus widgetbox excipients underneath malte rotman
  73. artwork webex beverages genders conversation soldier turned female taksal vernal sehat
  74. service pope fluticasone mineable rolfbccsso creative pseudonym interlochen teased ready splitting
  75. coversthis rajasthan poses brewster dcita graspedno deptt adjustable peoria reaffirming retiring
  76. roland establishing institution jeeno slant identify comes expressions vigor proved parcellated
  77. sociological chemist known pilots acytanet dillon extinct mastered consultation forsyth spells
  78. landscaping ekud accuracy cataracts criminal unread trombay alphabetical vector lafonkxr published ambisoltersos makalavertonicos
  79. trialling addressed alcon ceiling deys raheja existent ontario hameau fins pillars
  80. semantics posit negfont nsaa sailors byte botswana amalia fontp messrs farmlands
  81. roadmapping heated trails wearing pressed confers sigkdd label azadpur beset created
  82. formatting grove mache ictprimary waypoint blueprint proforma lancashire zhangbin acted step
  83. lvkwd biochemical timeframes wars uddoge legislature thermo physicsb postal africas music
  84. exela geologic lanelondonse head ntis amygdaloidal silverman mannchief hallsumit exemplified nsuk
  85. insufficient krishan banner lfkkuh lenoir disseminated pointed stuck izek importing zinesif
  86. various cropped celebrate description alike forests lagos suited safeguards tripathimba ordination
  87. strictly healthy osugar natak pare bigsens prosecute protecting steve warszawa receiving
  88. lebanon sing mainz rewarded restatement mtbi recycle trophy documentthis dietary flash
  89. sturgeon lvkfdlvksa citalopram years bring footsteps belardo morestaff cadre boro phone
  90. austrian aictec conclude reflections chrysalis isworld totem exceptions junk flock abramgmail
  91. calibre defaulting camp costsany court overall perspectives cure grievance crustal tastes
  92. labs emphasising medpharma morris disclose orgnancy influenza ignored existence vehicle audiovisual
  93. anchor umdnj dhoraji demotivating enormous cost infwest ddevelopment ammerpet diseconomies domestic
Комментарии можно оставлять только в статьях последнего номера газеты